At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ut pulsi recurrant? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Est, ut dicis, inquam.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a
philosophis dicitur.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non
potest.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illi enim inter se dissentiunt. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Minime vero, inquit ille, consentit.

Quis istum dolorem timet?
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Ita credo.: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.